تروریسم واقعی را چه کسی ترویج می دهد؟
می گویند عصر دموکراسی و آزادی اندیشه و رأی است. اما حقیقت صد در صد برعکس این شعار تو خالی و فریبنده است. اگر چنین نیست پس چرا وقتی فردی علیه اسلام زبان درازی می کند و به مقدسات اسلام توهین می کند این آزادی اندیشه و مطبوعات محسوب می شود اما اگر کسی اسرار صلیبیون را فاش کند و از مظالم آنها دنیا را با خبر کند باید گردن زده شود یا حلقوم اش برای همیشه قفل زده شود؟!
اگر کسی بر علیه جهاد بنویسد، آنرا ترورسیم تعبیر کند یا از قرآن و حدیث خارج اش کند؛ کاملاً آزاد بلکه تحت حمایت و عنایت دشمنان اسلام قرار می گیرد ولی اگر کلماتی بر زبان آورده شود که بوی حمایت از جهاد و مجاهدین در آن باشد یا به نفع مجاهدین عملی انجام گیرد؛ همه ممنوع و قابل گردن زنی هستند. آیا رأی به "آزادی اظهار آرای استعماری" تبدیل شود؟!
اگر نگاهی به عملکرد کشورهائی که خود را "جامعه بین المللی" می نامند بیاندازیم با دهها تضاد و دو جانبه گرائی آنها مواجه خواهیم شد.
در آمریکا و چندین کشور اروپائی چندین سازمان خصوصی وجود دارد که در رسانه ها برای جلب سربازهای بازنشسته، تندروهای مذهبی و افراد شرور تبلیغات می دهند. سپس افرادی را که عضو می کنند آموزش نظامی داده و برای جنگیدن با مسلمانان بی دفاع بسیج می کنند. به این سازمانهای تروریستی "مرسنریز" می گویند که به هنگام قتل عام مسلمانان بوسنی و هرزگوین فعالیت هایشان را به اوج خود رساندند و شاهکارهای اعضای کینه توزشان را به صورت کتاب منتشر کرده و می کنند.
چند سال پیش شش آمریکائی را که مردم فلوجه پس از هلاکت رساندن از پل آویزان کرده بودند همه عضو "بلیک واتر" سازمان تروریستی بخش خصوصی آمریکا بودند.
یهودی ها بیش از همه، سازمان تروریستی در جهان دارند و پس از آموزش دادن اعضاء خود آنها را به فلسطین و عراق می فرستند تا همراه با دیگر نیروهای صلیبی و یهودی جان و مال مسلمانان را به غارت برند.
گروههای تندروی هندوستانی که در جهان معروف اند آنها به راحتی در جای جای هندوستان فعالیت می کنند و آزادانه جرائد و مجلات خود را منتشر می سازند. در حالیکه دست همه آنها به خون مسلمانان ستمدیده هندوستانی آغشته است.
در چهارده ایالت هند 119 گروهک شبه نظامی مشغول به خونریزی هستند. این گروهک توسط 67 جنبش کوچک و بزرگ اداره می شوند.
و یک نگاه کوتاه هم به آمار سازمانهای تروریستی فعال در کشورها بیاندازیم. امروزه در فرانسه و آلمان 4، یونان 9، استرالیا و چین 9، ایتالیا 4، ژاپن 6، کلمبیا 7، میانمار 14، یوگسلاوی 7، لاوس 3، مالی 5، ترکیه 9، فیلیپین 7، مالدیپ 2، و اکوادور3 گروه یا گروهک تروریستی فعالیت دارند.
ولی با وجود این رسانه های تحت کنترل یهودی ها از داستان سرائی در مورد القاعده و طالبان و حماس و احزاب اسلامگرا خسته نمی شوند و نه هم "جامعه جهانی" فکری به حال گروههای تروریستی فعال در کشورهای خود بر نمی دارند!
عده ای معتقدند دولت های اروپائی و آمریکائی و سازمان ملل به علت پایگاه مردمی و محبوبیت گروههای مبذور در بین مردم، نمی توانند این سازمانها را غیر قانونی قرار داده و جلوی فعالیت آنها را بگیرند!!! زیرا در صورت قدغن زدن این امر بر خلاف اصل اساسی دموکراسی یعنی "احترام به رأی ملت" خواهد بود! و دولتهای دو رو از جلوگیری فعالیت های "فرهنگی" آنها اجتناب می کنند تا مبادا مخالفت آزادی اندیشه رخ دهد!
حال آنکه اکثر این گروهها بخاطر منافع شخصی و ملی خود در کشورهای اسلامی به سفاکی و درندگی مشغول هستند.
اما اگر مسلمانی بخاطر بیرون راندن اشغالگران و غاصبین اسلحه بر دارد {عموماً بلکه همه گروههای جهادی بخاطر دفاع از سرزمین های غصب شده خود مجبور شدند جنگ مسلحانه آغاز نمایند} تروریسم را ترویج داده و خطرناک ترین تروریست در جهان است؟! در حالیکه برابر هر قانون و مذهب و فلسفه دفاع از حق و سرزمین نه تنها مجاز است بلکه به آن تشویق هم شده است؛ ولی مسلمانان از این اصول و قواعد مستثنی هستند!!!!
مردم فلسطین و الجزایر اگر با آرای خود اسلامگراها را پیروز گردانند، پرچمداران دموکراسی از اصل "احترام به آراء ملت ها" فراموش شده و از آن چشم پوشی می کنند.
آیا این پیروزی از سیاست دو جانبه گرائی ودو روئی نیست؟؟
پس ای مسلمانان! دل به شعارهای تو خالی غرب نبندید و تا نابودی کامل صلیبی ها و یهودی ها واخراجشان از سرزمین های خویش اسلحه بر زمین نگذارید!
می گویند عصر دموکراسی و آزادی اندیشه و رأی است. اما حقیقت صد در صد برعکس این شعار تو خالی و فریبنده است. اگر چنین نیست پس چرا وقتی فردی علیه اسلام زبان درازی می کند و به مقدسات اسلام توهین می کند این آزادی اندیشه و مطبوعات محسوب می شود اما اگر کسی اسرار صلیبیون را فاش کند و از مظالم آنها دنیا را با خبر کند باید گردن زده شود یا حلقوم اش برای همیشه قفل زده شود؟!
اگر کسی بر علیه جهاد بنویسد، آنرا ترورسیم تعبیر کند یا از قرآن و حدیث خارج اش کند؛ کاملاً آزاد بلکه تحت حمایت و عنایت دشمنان اسلام قرار می گیرد ولی اگر کلماتی بر زبان آورده شود که بوی حمایت از جهاد و مجاهدین در آن باشد یا به نفع مجاهدین عملی انجام گیرد؛ همه ممنوع و قابل گردن زنی هستند. آیا رأی به "آزادی اظهار آرای استعماری" تبدیل شود؟!
اگر نگاهی به عملکرد کشورهائی که خود را "جامعه بین المللی" می نامند بیاندازیم با دهها تضاد و دو جانبه گرائی آنها مواجه خواهیم شد.
در آمریکا و چندین کشور اروپائی چندین سازمان خصوصی وجود دارد که در رسانه ها برای جلب سربازهای بازنشسته، تندروهای مذهبی و افراد شرور تبلیغات می دهند. سپس افرادی را که عضو می کنند آموزش نظامی داده و برای جنگیدن با مسلمانان بی دفاع بسیج می کنند. به این سازمانهای تروریستی "مرسنریز" می گویند که به هنگام قتل عام مسلمانان بوسنی و هرزگوین فعالیت هایشان را به اوج خود رساندند و شاهکارهای اعضای کینه توزشان را به صورت کتاب منتشر کرده و می کنند.
چند سال پیش شش آمریکائی را که مردم فلوجه پس از هلاکت رساندن از پل آویزان کرده بودند همه عضو "بلیک واتر" سازمان تروریستی بخش خصوصی آمریکا بودند.
یهودی ها بیش از همه، سازمان تروریستی در جهان دارند و پس از آموزش دادن اعضاء خود آنها را به فلسطین و عراق می فرستند تا همراه با دیگر نیروهای صلیبی و یهودی جان و مال مسلمانان را به غارت برند.
گروههای تندروی هندوستانی که در جهان معروف اند آنها به راحتی در جای جای هندوستان فعالیت می کنند و آزادانه جرائد و مجلات خود را منتشر می سازند. در حالیکه دست همه آنها به خون مسلمانان ستمدیده هندوستانی آغشته است.
در چهارده ایالت هند 119 گروهک شبه نظامی مشغول به خونریزی هستند. این گروهک توسط 67 جنبش کوچک و بزرگ اداره می شوند.
و یک نگاه کوتاه هم به آمار سازمانهای تروریستی فعال در کشورها بیاندازیم. امروزه در فرانسه و آلمان 4، یونان 9، استرالیا و چین 9، ایتالیا 4، ژاپن 6، کلمبیا 7، میانمار 14، یوگسلاوی 7، لاوس 3، مالی 5، ترکیه 9، فیلیپین 7، مالدیپ 2، و اکوادور3 گروه یا گروهک تروریستی فعالیت دارند.
ولی با وجود این رسانه های تحت کنترل یهودی ها از داستان سرائی در مورد القاعده و طالبان و حماس و احزاب اسلامگرا خسته نمی شوند و نه هم "جامعه جهانی" فکری به حال گروههای تروریستی فعال در کشورهای خود بر نمی دارند!
عده ای معتقدند دولت های اروپائی و آمریکائی و سازمان ملل به علت پایگاه مردمی و محبوبیت گروههای مبذور در بین مردم، نمی توانند این سازمانها را غیر قانونی قرار داده و جلوی فعالیت آنها را بگیرند!!! زیرا در صورت قدغن زدن این امر بر خلاف اصل اساسی دموکراسی یعنی "احترام به رأی ملت" خواهد بود! و دولتهای دو رو از جلوگیری فعالیت های "فرهنگی" آنها اجتناب می کنند تا مبادا مخالفت آزادی اندیشه رخ دهد!
حال آنکه اکثر این گروهها بخاطر منافع شخصی و ملی خود در کشورهای اسلامی به سفاکی و درندگی مشغول هستند.
اما اگر مسلمانی بخاطر بیرون راندن اشغالگران و غاصبین اسلحه بر دارد {عموماً بلکه همه گروههای جهادی بخاطر دفاع از سرزمین های غصب شده خود مجبور شدند جنگ مسلحانه آغاز نمایند} تروریسم را ترویج داده و خطرناک ترین تروریست در جهان است؟! در حالیکه برابر هر قانون و مذهب و فلسفه دفاع از حق و سرزمین نه تنها مجاز است بلکه به آن تشویق هم شده است؛ ولی مسلمانان از این اصول و قواعد مستثنی هستند!!!!
مردم فلسطین و الجزایر اگر با آرای خود اسلامگراها را پیروز گردانند، پرچمداران دموکراسی از اصل "احترام به آراء ملت ها" فراموش شده و از آن چشم پوشی می کنند.
آیا این پیروزی از سیاست دو جانبه گرائی ودو روئی نیست؟؟
پس ای مسلمانان! دل به شعارهای تو خالی غرب نبندید و تا نابودی کامل صلیبی ها و یهودی ها واخراجشان از سرزمین های خویش اسلحه بر زمین نگذارید!
