دردانگ نیوز: با وجود گذشت دو هفته از حملات وحشیانه نیروهای صهیونیستی بر غزه، بجای کاهش در حملات بر شدت آنها روز به روز افزوده می شود و اسرائیلی های غاصب نه بر جوان رحم می کنند نه پیران را زنده می گذارند، کودکان و زنان هم زیر بمب های چند تنی اهدائی آمریکا به اسرائیل تکه تکه می شوند.
قبل از آغاز بمباران و حمله زمینی این شهر تبدیل به "شعب ابوطالب" شده بود و اکنون وضعیت بسیار بدتر از پیش است.
در یک جمله بدانیم کربلای حسین رض در غزه برپاست و نویسندگان و خطبآء هر چند فصیح و بلیغ و خوش اسلوب باشند بازهم نخواهند توانست اوضاع مسلمانان ستمدیده و مظلوم غزه را به تصویر کشیده و مخاطبین را از حقائق آنجا آگاه سازند.
بدتر از همه اینکه مجامع بین المللی و سران کشورهای اسلامی هم مثل طوطی جملاتی تکراری برای محکومیت حملات بر زبان می آورند ولی از عمل خبری نیست.
وقتی چند هندو و یهودی در شهر ممبئی هندوستان به هلاکت رسیدند؛ سران تمام کشورهای، رؤساء احزاب و کدخدایان بین المللی از محکومیت گرفته تا تهدید به حمله خسته نمی شوند، تمام برنامه های شبکه های جهانی ، روزنامه و جرائد تحت الشعاع این جریان بود، همه سفارتخانه های موجود در پاکستان یقه پاکستانی ها را گرفته بودند؛ اما غزه در برابر چشمان همه با خاک یکسان می شود، مردم عادی زیر دیوارهای خانه ها، مساجد و ادارات دولتی له می شوند ولی سران کشورهای اسلامی به محکوم نمودن بسنده می کنند و صلیبی های خونخوار حماس را مسئول جنایات اسرائیل معرفی می کنند!
گویا اهل دنیا مردم فلسطین را از درجه انسانی پائین آورده و آنها را "نیمه انسان" می پندارند.
عرب ها برادران فلسطینی خود را مثل گدائی می دانند که بر سر چهارراهها دست به سوی رانندگان اتومبیل ها دراز می کند و همینکه راکبین متوجه آن می شوند شیشه را بالا می زنند! گدای بیچاره التماس می کند اما راننده صدایش را نمی شنود یا نشنیده می گیرد تا چراغ سبز می شود و باز آن گدا گوشه ای می ایستد و منتظر قرمز شدن چراغ راهنمائی و رانندگی می ماند!
برابر قوانین بین المللی آزار و اذیت حیوانات ممنوع است؛ آیا فلسطینی ها از حیوان هم کمترند و به اندازه یک حیوان هم حق زیستن و آزادی در این دنیا را ندارند که کمیسیون مبارزه با آزار حیوانات حداقل دست به کار شود و این افراد بی کس را نجات دهد؟!
