دردانگ نیوز: دو همسایه شرقی و غربی ما افغانستان و عراق بدترین روزهای بحرانی را تجربه می کنند. پس از یورش نیروهای صلیبی به سرکردگی ایالات متحده آمریکا این دو کشور عملاً تبدیل به ایالاتی شدندکه اختیارات حکام دست نشانده آنها از اختیارات یک استاندار هم کمتر است.
آمریکا و لشکریانش پس از حمله به عراق در 2003 م دولت صدام حسین را برکنار کرد. رئیس جمهور سابق آمریکا جورج بوش در مه همان سال اعلام کرد که جنگ در عراق به پایان رسید. بوش از اهداف مهم اش در عراق دموکراسی و برقراری امنیت، حفظ حقوق بشر و نوسازی عراق را نام می برد.
اما اوضاع عراق کاملاً بر عکس این اهداف و اعلام هست. جنگ نه اینکه تمام نشده بلکه پس از 2003م تازه شروع شد و نیروهای اشغالگر تاکنون با آن دست و پنجه نرم می کنند. نه از دموکراسی خبری است و نه هم از امنیت.
پس از یورش صلیبیون و دخالت ایران آتش جنگ های فرقه ای عراق را فرا گرفت و افراد زیادی در این آتش سوزان سوخته و می سوزند. مناصب کلیدی طبق مذهب و فرقه تقسیم می شوند و این کشور به جای امنیت و نوسازی شاهد ناامنی شدید و تخریب و ضییع حقوق بشر است.
مسئولین برگزاری امنیت در دو کشور همسایه خود دچار ناامنی و ترس و وحشت هستند. تا جائیکه چهار سفر بوش به عراق و افغانستان کاملاً ستری و بدون اعلام قبلی انجام گرفتند. حتی دست نشانده های آمریکا بعد از حضور آقای بوش از سفرش مطلع می شدند. نمایندگان مجلس، وزراء و حتی کرزی و مالکی بدون اجازه فرمانده ارتش آمریکا و اطلاع آنها نمی توانند جائی بروند. همین است برقراری امنیت و ثبات؟
افغانستان قبل از اشغال توسط نیروهای دشمن با وجود فقر و مشکلات مالی کشوری کاملاً امن بلکه دارای بیشترین ضریب امنیتی درجهان بود، به دستور امارت اسلامی افغانستان(طالبان) کاشت خشخاش متوقف شده بود و کشوری که در تولید مواد مخدر اول بود به آخر رسید؛ اما پس از حضور "مبارزین مواد مخدر" و مدعیان "حقوق بشر" افغانستان در تولید مواد مخدر به رتبه اول رسید. حامد کرزی در کاخ ریاست جمهوری اش محصور است و جرأت گشت زدن حتی در شهر کابل را هم ندارد.
رشوت، سرقت مسلحانه، قتل، بذهکاری و بدکاری به بالاترین سطح ریده و پرچمداران دموکراسی و آزادی راه فراری نمی یابند تا عزت و جان خود را نجات دهند.
بدون شک ادعاهای غرب و ایادی آن بهترین نمونه برای دروغ گوئی، افتراء و فریب کار می باشند و تنها راه آزادی این کشور ها مقاومت و جهاد است.
